كساني را دوست خواهم داشت و خواهم ستود كه بدي نكنند ، از روي ميل

همين بس كه مرد بد نباشد و عدالت را كه براي پايدار ماندن جامعه لازم است پايمال نكند.

عدالت اين است كه كردار آدمي موافق حق باشد.

دانايي مهمترين جزء فضيلت است.

زندگي خوب آن زندگي است كه با نيكي و زيبايي و عدالت قرين باشد .

نبايد در اين انديشه باشيم كه توده مردم درباره ما چه خواهند گفت بلكه بايد ببينيم آن يك تن كه نيك و بد و عدل و ظلم را مي شناسد چگونه داوري خواهد كرد.

سزاوار نيست كه آدمي چه در دادگاه و چه در ميدان جنگ از چنگال مرگ به آغوش ننگ بگريزد.

نظم جهان اجازه نمي دهد كه بدان به نيكان زيان برسانند آنان مي توانند مرا بكشند يا از حقوق اجتماعي محروم سازند ولي اين بدبختي نيست ، بدبخت كسي است كه مانند آنان بكوشد تا كسي را بر خلاف عدالت از ميان بردارد.

كسي كه راهي را درست دانست و پيش گرفت ، يا فرماندهش او را به رفتن آن مامور كرد نبايد از خطر بهراسد.

آدمي وقتي كه مي خواهد دست بكاري زند ، نبايد در اين انديشه باشد كه آن كار به مرگ مي انجامد يا به زندگي بلكه بايد بيانديشد به اينكه درست است يا نادرست.

داناترين شما آدميان ، كسي است كه چون سقراط بداند كه هيچ نمي داند.

در شان مادر :

من احساس مي كنم كه در آسمانهاي برين ، فرشتگان ، هنگامي كه با يكديگر نجوا مي كنند ، در بين كلمات آتشين عشق خويش ، نمي توانند كلمه اي بيايند كه به پايه نام"مادر" مقدس باشد.

عشق انسان را با بزرگترين قهرمانان برابر مي كند.

بار خدايا مرا روزي كن دوستي خويش و دوستي دوستان خويش و دوستي آن كه مرا به دوستي تو نزديك گرداند و دوستي خود را به من دوست تر گردان از آب سرد بر تشنه.