فساد و تباهی هیچگاه بهره اش
از راستی و صداقت افزون نخواهد بود
پرچم صلح و آشتی را
در دست راست خود به اهتزاز آور
و برای خاموش کردن شعله های رشک
داد‌پیشه باش و از هیچکس مترس
بگذار آرزوها و آرمانهای تو
برای همه سرزمینت باشد
و برای خدا باشد
و برای حقیقت باشد
و در آن حال ای "کرمول"
اگر فرو افتی
آن فرو افتادن قدیسی خواهد بود
که در راه ایمانش به شهادت رسیده است.
ویلیام شکسپیر، نمایشنامه هنری هشتم
"Precious Wisdom"
Love thyself last: cherish those hearts that hate thee;
Corruption wins not more than honesty.
Still in thy right hand carry gentle peace,
To silence envious tongues. Be just, and fear not:
Let all the ends thou aim'st at,
Be thy country's,
Thy God's, and truth's; then if thou fall'st, O Cromwell,
Thou fall'st a blessed martyr!
William Shakespeare, Henry VIII
□ داد‌پیشگی و صلح جویی و مهربانی
زبان حسودان و بدگویان را می‌بندد
□ این نکته که فساد و تباهی
درآمدی بیش از صداقت و راستی ندارد
از بهترین جواهرات گنج‌خانه شکسپیر است
زیرا آنها که در پی فساد و ناراستی می‌روند
به امید آن می‌روند
که درآمد بیشتری در زندگی به دست آورند
و این سخنِ راست و آسمانی شکسپیر همه کجروی ها را بر زمین می‌زند
□ آرزوها و آرمانهای آدمی
باید برای خیر و خوبی مردمان باشد
و برای حقیقت و برای خدا بودن
نیز به همان اندیشه مردم‌دوستی باز می‌گردد
□ انسانی اینچنین شریف و بزرگوار
که عمرش در چنان آرمانهای بلندی صرف شده است
اگر فرو افتد، به مرگ یا به دشمن در شمار قدیسان و شهیدان آن مردم خواهد بود
□ این پندهای نورانی نثار همه عاشقان خیر و جمال و حقیقت باد
شعر از ویلیام شکسپیر
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
تصویر از Hans Holbein the Younger
۹۹/۱۲/۲۶
www.drelahighomshei.com

و شأن شنیدن سخن راست و حقیقتِ عریان و بی حجاب را ندارند
پس همچون مولانا باش که فرمود:
ای پادشاه صادقان چون من منافق دیده ای
با زندگانت زنده ام با مردگانت مرده ام
یا همچون حافظ که فرمود:
حافظم در مجلسی دُردی کشم در مجلسی
حالیا بنگر که چون با خلق صنعت می کنم
به روایت فردوسی:
سیامک، برهنه تن به جنگ دیو آمد
از آنکه نمی دانست.
□ بی حجاب با حوران درآمیزند نه با دیوان،
و برهنه تن در بهار بیرون روند نه در خزان،
زمستان شمشیری از زمهریر دارد
و پیش تیغ او بی سپر نباید رفت.
آن درختی کو شود با یار جفت
از هوای خوش ز سر تا پا شکفت
در خزان چون دید او یار خلاف
در کشید او رو و سر زیر لحاف
گفت یار بد بلا آشفتن است
چونکه او آید طریقم خفتن است
پس بخسبم باشم از اصحاب کهف
به ز دقیانوس آمد خواب کهف
□ خلوت از اغیار باید نی ز یار
پوستین بهر دی امد نی بهار
مثنوی
نوشته حسین الهی قمشه ای
مینیاتور قدیمی
۹۹/۱۲/۱۹
www.drelahighomshei.com

کجا می توانست
از صبح تا شب و از شام تا صبح
در این سیر ملالت‌بار به راه خود ادامه دهد.
پِرسی شِلی
"Green Isle"
Many a green isle needs must be
In the deep wide sea of Misery,
Or the mariner, worn and wan,
Never thus could voyage on
Day and night, and night and day,
Drifting on his dreary way.
Percy Shelley
□ این جزیره ها، در واقع، دوستیها، موسیقیها، نقاشیها و شعرهای خوب و سایر هنرهاست که مایهٔ تفرج همّ و غم و رفع خستگی و ملال است.
□ گر شدی عطشانِ بحرِ معنوی
فرجه ای کن در جزیرهٔ مثنوی
مولانا
□ در میان اینگونه جزیره ها
شاید بهترین پناهگاه
یافتن یاری آشنا و دوستی فرهیخته و فرخنده فال است
که در صحبت او
خار و خس جهان
به حریر و پرنیان
و دریای متلاطم
به آبگیری خیال‌انگیز و مهتابی
برای قصه گفتن و قصه شنیدن
بدل می شود.
□ به یمن همت حافظ امید هست که باز
اری اسامر لیلای لیلة القمرِ
حافظ
یعنی ببینم که با لیلای محبوب خود
در یک شب مهتابی برای هم قصه می گوییم.
برگرفته از کتاب "در قلمرو زرین"
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
ناشر: انتشارات سخن

اگر تو را از بیم دوزخ عبادت می‌کنم، مرا در آتش بسوزان و اگر به طمع بهشت عبادت می‌کنم، از بهشت بیرون کن، 
و اگر تو را از این حیث که شایسته پرستشی عبادت می‌کنم، جمال خود را از من دریغ مدار.
هر کسی را سر چیزی و تمنّای کسی است
ما بجز دوست نداریم تمنّای کسی
سعدی
ما را نه غم دوزخ ونه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم
مولانا
خلقی به دور خانه مشغول طوافند
ما را اسیر عشق صاحبخانه کردی
پرسند الهی را از دوست چه می‌خواهی
ای بی خبران من هیچ جز دوست نمی‌دانم
مهدی الهی قمشه ای
برگرفته از کتاب "کیمیا ۱"
به قلم حسين الهی قمشه ای
ناشر: انتشارات روزنه
تصویر: مجلس بزم، کاخ چهلستون

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریدۀ عالم دوام ما
حافظ
□ ای ساقی بادۀ معرفت،
و ای واهب صهبای نور،
جام وجود ما را،
از آن شراب الستی لبریز کن.
و ای مطرب خوش نوای عشق، بر بام جهان آواز برآور،
که جهان یکسر به کام عاشقان زیبایی است.
ما عکس آن زیبایی مطلق را در پیالۀ درخشان عالم مشاهده کردیم،
و از این مشاهده مست مدام شدیم،
و در دام عشقی سرمد گرفتار آمدیم،
تا بی خبران از آن مستی چه فهم کنند.
ما زنده به عشقیم و نمی‌میریم،
ما نام خود را بر جریدۀ کتاب مکنون عالم برنوشتیم،
کتابی که دست ناپاکانی چون زمان و چرخ بی امان بدان نمی‌رسد.
اگر کسانی در سودای الماس "کوه نور" و "دریای نور" باشند، می توانند این غزل حافظ را در موزۀ خیال بیاویزند و خانۀ دل را بدان روشن کنند. زیرا آن دو جواهر تاریخی را اگر در ظلمت نهند هیچ نوری ندهند در حالی که ابیات جواهرنشان حافظ در تاریک ترین لحظه‌های زندگی دلها را چون آفتاب روشن می‌کند،
زیرا خبر می‌دهد که نفس ما را که همان عشق است مرگی در پیش نتواند بود از آنکه عشق حقیقتی بسیط است و فرشتۀ مرگ نمی‌داند با وی چه کند و چه گوید:
با خود ملک الموت بگوید هله واگرد
کاینجا نکند هیچ سلاح تو سلاحی
مولانا
برگرفته از کتاب "در صحبت حافظ"
به قلم حسین الهی قمشه ای
ناشر: انتشارات سخن

یک حقیقت زیر بنایی هست
که غفلت از آن
اندیشه های ارجمند
و طرحهای دلپسند را
از کار می اندازد
و آن حقیقت این است
که وقتی آدمی خود را
به انجام کاری متعهد می کند
سرنوشت نیز به جنبش می اید
و رویدادهای بسیار به یاری می آید
که در احوال دیگر
نشانی از آنها نیست
با آن تصمیم که از صمیم جان آمده است
نهری از مددهای کارآمد
و رویدادها و دیدارهای نامعهود
به جریان می افتد
که شخص آنها را به خواب ندیده است
از این رو هر کار خوب که از شما می آید، به میدان آورید
و هر رویای خوش که در سر دارید
هم اکنون بیدار کنید
دلیری و دلاوری با
نیرو و سحر و جادو
پیوندی نهفته دارد
هم اکنون بپا خیزید
و گام نخستین را بردارید.
ولفگانگ گوته
□ گوته از عاشقان حافظ است
فراخوان‌های زیر از گفته‌های معروف اوست:
هر روز یک قطعه شعر خوب بخوانید
هر روز یک قطعه موسیقی خوب گوش کنید
هر روز یک اثر از هنرهای تجسمی تماشا کنید
هر روز یک کار خوب انجام دهید.
□ غزل زیر از حافظ ملامتی است شیرین
بر همه کسانیکه
در کوی عشق کوتاهی می کنند
و دامن مقصود را از ضمیر جان نمی گیرند
ای دل به کوی دوست گذاری نمی کنی
اسباب جمع داری و کاری نمی کنی
این خون که موج می زند اندر جگر تو را
در کار رنگ و بوی نگاری نمی کنی
شعر از ولفگانگ گوته
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
تصویر از Carl Jager
www.drelahighomshei.com

سخن بگوی، آویزه گوش می کنم
دستور ده، فرمان می برم
ابن زیدون، شاعر مسلمان اسپانیایی
□ ابن زیدون اندلسی، از اهالی قَرطَبه
از شاعران برجسته اسلامی در قرن پنجم هجری است
که افزون بر شاعری مقام وزارت
و دبیری و دیوانی داشته است
قطعه فوق ترجمان بیتی از یک قصیده عربی است
که موضوع آن عشق و وصال و فراق است:
تهْ أحتملْ واستطلْ أصبرْ وعزَّ أهنْ.
وَوَلّ أُقْبِلْ وَقُلْ أسمَعْ وَمُرْ أطعِ.
بیت از تاثیر شگفت زیبایی و محبوبیت معشوق بر عاشق
سخن می گوید و قصیده معروف ابن فارض را بخاطر می آورد که:
"تِهْ دَلاَلاً فأَنْتَ أهْلٌ لِذَاك"
هر چه خواهی ناز کن
و عشق و کرشمه بفروش
که هرچه کنی سزاوار توست
ابن فارض در بیت بعد تاکید کرده
و خطاب به معشوق گفته است که:
که زیبایی تو وَلیّ من و سرور و سالار من است.
□ زیبایی گرانبهاترین گوهر هستی است
و عشق ثروتمندترین بازرگان جهان است که خریدار آن است
دریغا که چنین ثروتمندانی در چارسوق تجارت جهانی یافت نمی شوند
از آنکه جمله مسکین و بینوا و تهیدست و تنگ نظرند.
شعر از ابن زیدون
ترجمه و توضیح: حسین الهی قمشه ای
www.drelahighomshei.com